Offroad Dag Markelo - 2020

Na een paar dagen regen is de grond van de motorcrossbaan in Markelo nat en modderig en zijn de waterbakken goed gevuld. Op zondag 27 september is het droog en de baan uitdagend. Alhoewel er een beperkt aantal auto’s is, is er altijd wel iemand die jou wil helpen of die jij kunt helpen. De toeschouwers juichen als iemand bij poging vijf die lastige heuvel bedwingt. Rijden in Markelo is altijd een feestje.

De motorcrossbaan in Markelo heeft als kenmerk heuvels, heel veel heuvels. En lange kuilen met een waterplas of een klein heuveltje. Over het terrein loopt een wandelpad, een mountainbikeroute, een ruiterroute, fietspaden, een openbare klinkerweg en een openbare zandweg. Genoeg uitdagingen, ook als de grond droog is. Maar na een paar dagen regen is de grond absoluut niet droog. Hij is nat, op sommige plaatsen modderig en op sommige heuvels heel modderig. De hoofdroute is prima te doen, maar het venijn zit hem in de staart: de laatste heuvel is modderig en de sporen worden steeds dieper. Maar iedereen is uit het terrein gekomen, zoals altijd.

Pick ups

Het is droog, bewolkt en heel soms schijnt er een waterig zonnetje. Prima weer voor een off-roaddag. Geheel volgens de nieuwe werkelijkheid zijn er minder auto’s dan normaal, en de happy few die op tijd waren met inschrijven, zijn blij om te mogen rijden. Zomaar een constatering: op de off-roaddag in Landsard reden er veel Range Rovers en Discoveries. Hier rijden met name Defenders. Opvallend veel pick-ups. Altijd leuk.

Het terrein is voor alle auto’s prima te doen, maar je moet wel je banden af laten lopen. Martin ondervindt dat al snel als een heuvel met wat sporen te lastig is. Na drie pogingen geeft hij op: “Mmm… misschien had ik de banden toch wel af moeten laten lopen.” De modderige stukken laat hij ook maar even rechts liggen. Na de eerste ronde laat hij wat lucht uit de banden en in ronde twee rijdt hij makkelijk door het modderige rode stuk. Zijn witte 110 is daarna wel iets minder wit.

Dat modderige stuk is aan de overkant van een openbare zandweg met fietspad en is duidelijk anders dan de motorcrossbaan. Aan het begin van de dag is de route nog redelijk goed te doen, ook de helling aan het eind is met wat aanwijzingen van marshals te doen. Maar aan het eind van de dag is de eerste plas al een te grote uitdaging voor sommige auto’s. Als die echter overwonnen is, is de laatste helling teveel. Een 110 staat halverwege vast op de bodem. Stan met zijn 90 pick up trekt de 110 terug naar achteren, rijdt daarna zelf langs de 110 rustig de helling op alsof er niets aan de hand is, en trekt daarna de 110 omhoog de helling op. Voor de zekerheid blijft hij boven wachten. De mooie blauwe 110 pick up erna lukt het ook niet om op eigen kracht boven te komen, dus de kleine pick up helpt zijn grote broer. Een Discovery, een 90 en nog een paar andere auto’s lukt het daarna om zelf de helling op te komen. Een volgende 110 heeft ook hulp nodig. Daarna zijn er geen auto’s meer en is het tijd om te stoppen, dus eindelijk kan Stan zijn rondje verder rijden.

Heuvels

Terwijl sommige auto’s een modderbad nemen, rijden andere auto’s over de motorcrossbaan verder. Langs het bord ‘Verboden toegang voor alle gemotoriseerde voertuigen’ over een klein drempeltje richting de volgende heuvels. Veel heuvels zijn wel steil, maar moeiteloos te nemen. Je hebt geen idee wat er aan de andere kant van de heuvel is: je rijdt omhoog en ziet alleen de lucht en boomkruinen tot je boven bent. Daarna zie je aan de horizon steeds minder lucht en steeds meer van de bomen, tot je helemaal geen lucht meer ziet en alleen nog maar het onderste deel van de bomen en een heel stuk zand onder de bomen. Soms is er een plas aan de andere kant van de heuvel, maar die hebben op de hoofdroute allemaal een harde ondergrond, dus met enig beleid kun je er gewoon doorheen rijden. De hoofdroute, de blauwe route, is alsof je over allemaal kamelenruggen rijdt. Er zijn wat uitstapjes met blauwe, rode en zelfs zwarte routes. De laatste heuvel van de baan is steil en heeft diepe moddersporen. Die worden natuurlijk steeds dieper en op sommige sporen is duidelijk te zien dat er een auto met eigenlijk net niet genoeg bodemvrijheid overheen is gereden. Aan het begin van de dag heeft eigenlijk niemand een probleem met die helling, maar aan het eind van de dag zijn er soms een paar pogingen nodig. Een lier is niet nodig geweest. Op het terrein voor het clubgebouw zijn ook nog wat kleine heuveltjes. Nog steeds leuk om overheen te rijden, maar als je geen zin meer hebt in al dat gehobbel, kun je er ook langsrijden over een vlakke baan. De meeste auto’s gaan over de hobbels heen.

Toeschouwers

Vanaf een hoogte staan toeschouwers naar een paar auto’s in de diepte te kijken. Een 101FC staat in een diepe plas en komt daar niet zelfstandig uit. Aan de overkant staan twee Defender 90’s met lieren. Met vereende krachten trekken ze de 101FC naar boven. Gejuich van de toeschouwers. De bijrijder haalt met zijn hand wat zand uit de uitlaat, de motor slaat aan en de laatste restjes zand en water komen naar buiten. Het spektakel is afgelopen. Een man met een camera heeft veel foto’s gemaakt en kijkt met een grote glimlach naar het schouwspel. “Hoe heet het wat jullie hier doen? Ik ben een puzzelrit aan het uitzetten en die komt hier langs. Ik zag jullie bezig en vind het wel een leuke vraag om op te nemen in de rit ‘Wat doen ze hier?’ Ik dacht hier paarden voor de military trainen, maar jullie hebben duidelijk geen paarden.” Ik leg uit wat we doen en dat het terrein van de motorcrossclub is. Zijn gezicht licht op: “Dus het is een motorcrossbaan en jullie huren het om met Land Rovers terrein te rijden. Wat leuk! Even kijken hoe ik dat in mijn rit ga verwerken.” Verderop staat een mountainbiker te kijken hoe een paar Defenders moeiteloos een heuvel oprijden. “Dat gaat wel heel makkelijk. Verderop is meer modder; daar ging het veel moelijker. Gaaf hoor!” Die modderhelling is langs een openbaar zandpad. Vanaf daar kan je ook een paar andere hellingen naar beneden kijken. Ook daar staan mensen te kijken. In Markelo maken veel mensen op zondag een wandeling naar de crossbaan om te kijken of er wat leuks te doen is. Land Rovers die rond rijden valt altijd in de categorie ‘leuk’ en dus blijven de mensen kijken. Mensen die klappen als je boven bent en die vol bewondering naar je auto kijken en er vragen over stellen: dat is voor ons ook leuk!

Mooie auto’s

Er komen wat interessante combinaties de parkeerplaats oprijden. Een 130 met een open bak met daarachter een 110 HCPU, allebei zwart. De 110 is net gespoten. “Dus de eerste krasjes komen er vandaag waarschijnlijk op; dat maakt hem mooier”, aldus de eigenaar. Ze rijden in wisselende volgorde over de baan; een mooi gezicht. Een andere niet-alledaags combinatie: een witte Tesla met daarachter een donkere Discovery 2. De Tesla blijft op de parkeerplaats staan en blijft schoon.

Tussen het terrein bij het clubhuis en het terrein met de crossbaan ligt een openbare klinkerweg. Sommige leden komen daaroverheen aangereden en vragen netjes waar ze zich in moeten schrijven. In de loop van de dag komen er twee ANWB-auto’s langs (nee, niet voor ons), een aantal ‘gewone’ auto’s en een heleboel Alfa Romeo’s Giulietta Sprint (1300). Zij rijden een rit “over allemaal leuke kleine weggetjes”, aldus chauffeur Kees. Hij zet zijn lichtblauwe auto aan de kant en stapt uit: “Even naar jullie kijken, jullie hebben ook mooie auto’s. Wat leuk dat je hier echt terrein mag rijden.” En zo kijken we naar elkaars auto’s en praten over auto’s. Een dame in een fraai rood exemplaar kijkt naar een Defender die over de eerste heuvel rijdt: “Weet je zeker dat wij rechtdoor moeten; die heuvel ziet er ook wel interessant uit.” De Alfa’s zijn allemaal uit jaren ’50 en ’60 en zien er heel mooi, schoon en glimmend uit; ze rijden toch maar rechtdoor en zwaaien enthousiast naar de Land Rovers. Eigenlijk maakt het helemaal niet uit wat voor auto iemand heeft: de liefde voor een bijzondere of leuke auto verbroederd.

Dank aan de Off Road Commissie voor deze mooie dag.

Foto’s in de galerij zijn eerder gepubliceerd in LRCH Magazine #6/2020
Meer beeld is te vinden in het Flickr Album van Norbert Duijvelshoff